"Hallo Meneer de Uil!"
Deze keer een hele speciale blog. Na meer dan een jaar zoeken, heb ik eindelijk ransuilen kunnen zien. Ook ben ik deze week op kraambezoek geweest bij de "baby" lepelaartjes in Delft. Dit en alles lees je in mijn nieuwe natuurblog
Donderdag gebeurde er iets heel speciaals! Toen ik donderdagavond op pad ging met mijn camera in de buurt, werd ik herkend door een Instagram-volger. Hij gaf mij een hele goede tip, die een groot raadsel voor mij oploste. Het veld waar ik langs liep, wordt in de loop van de avond namelijk gebruikt als jachtterrein van de ransuil! Hoe vet is dat! Ik ben sinds de eerste lockdown geïnteresseerd geraakt in de bijzondere vogels, die bij mij in de buurt zitten. Dat kan op een loopafstandje of een op een fietsafstand zijn. Ik heb al veel gezien in de buurt bij mij zoals nonnetjes; roerdompen; ijsvogels; groene spechten; steenuiltjes, maar bovenaan mijn lijstje stond al heel lang de ransuil. Ik heb uiteindelijk bijna anderhalf uur gestaan langs het veld met een super resultaat! Meerdere keren gaf de ransuil een pracht show, van dichtbij en van verweg heb ik hem goed kunnen zien! En het plaatje wordt dan helemaal compleet als je achter je de jongen hoort piepen en zeuren om eten. Toen ik op de terugweg bij de jongen stond, vloog de volwassen ransuil nog 2x langs mij. Wat een toffe vogel! En tijdens dat ik bij de jongen stond, was er ook nog vlak voor mij een mooie groene specht, wat een top avond!
Vrijdag ging ik natuurlijk even terug naar de ransuil, met weer een verpletterende show! Op een gegeven moment ging hij zelf poseren op een paaltje en soms had hij zelfs een prooi beet. Als hij beet had, ging hij steeds terug naar de jongen, want de jongen piepten de hele tijd om eten. Het fotograferen van een ransuil in de jacht, is nog een uitdaging. Omdat het al schemert, is een goede foto maken extra moeilijk. Gelukkig zitten er heel wat geslaagde foto's tussen en ik ben dus ook meer dan tevreden. Het is erg uniek: jagende ransuilen met jongen en de locatie is nog zo goed als niet bekend. Dat moet ook zo blijven! Ik en anderen willen niet dat ze nu verstoord worden door drukte, ze hebben het al moeilijk genoeg gehad, omdat er al veel volgebouwd is in mijn regio qua huizen, woonwijken en flats. Ik hoop dat de jongen in alle rust kunnen groot groeien en dat de ouders het fijn genoeg vinden om volgend jaar terug te komen. Ik hoop dat jullie het begrijpen dat ik de locatie niet wil vrijgeven...
Zaterdag ging ik tussen mijn schoolwerk door nog even naar Delft om op kraambezoek te gaan bij de "baby" lepelaartjes. Het zijn niet echt baby's meer, ze zijn al erg groot en de meeste kunnen al vliegen. Maar ondanks dat, bedelen ze nog steeds om eten bij hun ouders en zijn ze erg fotogeniek. Er zaten veel lepelaars, maar de meeste juvenielen zaten goed verstopt. Gelukkig was er af en toe toch nog wel een gelegenheid ze vast te leggen! Want wat zijn het toch schattige beestjes. In de avond ging ik weer naar de ransuil, helaas werd hij deze keer wat later actief en heb ik hem dus niet zien jagen.
Zondagavond eindigde ik mijn week met een bezoekje bij Meneer de Uil met zijn kinderen. En ja hoor.. rond de tijd dat hij elke dag actief wordt, kwam de ransuil aanvliegen! Hij gaf meerdere malen weer een prachtige show en hij kwam heel erg dichtbij. Ik ben heel blij, dat ik na meer dan een jaar zoeken eindelijk een plekje heb gevonden waar ransuilen zitten! En dan jaagt hij ook nog zo dichtbij en kan ik hem vaak goed vastleggen. Elke keer als ik bij de ransuil stond, hoorde en zag ik ook heel vaak 2 koekoeken. Leuk dat er zoveel mooie natuur dichtbij huis zit!!
Met mijn laatste ransuil-ontmoeting van deze week sluit ik mijn blog af. Wat een spectaculaire week! Volgende week hopelijk weer zo'n spectaculaire blog, maar nu eerst: knus naar jullie warme nestjes, en denk erom oogjes dicht en snaveltjes toe!